Van de medicus-practicus wordt verwacht dat hij beschikt over solide informatie over de oorzaken van ziekte, de waarde van diagnostische bevindingen, de prognose van de patiënt en van de therapeutische opties. Deze kennis en die van de gevolgen van klinisch handelen worden bij voorkeur ontleend aan bevindingen van klinisch-wetenschappelijk onderzoek. Dit onderzoek ook kritisch benaderen is dus een belangrijk facet van het evidence-based medicine (EBM) gedachtegoed. De integratie hiervan in de medische opleiding is een noodzaak. Maar in hoeverre slaagt de huidige opleiding hierin? De auteurs...